Vooral de huisarts heeft een centrale rol als eerstelijnshulpverlener. De huisarts bepaalt welke zorg je nodig hebt en kan je zo nodig doorverwijzen naar een specialist. Dit bevordert de kwaliteit van de hulpverlening, maar werkt ook kostenbesparend.

Vanaf eind 20ste eeuw kreeg de gezondheidszorg in Nederland in toenemende mate te maken met patiënten met chronische aandoeningen en psychische klachten. Deze vormden enerzijds een extra taakbelasting voor de huisartsenzorg en de (dure) specialistische ziekenhuiszorg. Anderzijds was er een sterke behoefte vanuit de zorg en patiënten om deze groepen kwalitatief beter te begeleiden. In samenwerking met beroepsverenigingen, zorgverzekeraars en patiëntenorganisaties is de functie van praktijkondersteuner ingevoerd. In eerste instantie voor een adequate begeleiding van de zorg voor specifieke patiëntengroepen, maar al gauw met steeds meer aandacht voor het verhogen van de kwaliteit van leven en preventie van (verdere) complicaties.

In het kader van de toenemende vergrijzing is er ook steeds meer aandacht voor de specifieke multi-problematiek van ouderen: meerdere chronische aandoeningen met somatische én psychische problemen. Door de relatief snelle ontwikkelingen in de (on)gezondheid van de Nederlandse bevolking, het invoeren van marktwerking in de zorg en nieuwe zorgstandaarden, waarbij ook preventie en leefstijl centraal staan, is de praktijkondersteuning een dynamisch werkgebied. Resulterend in snel veranderende werkwijzen, financiering en taakinvulling met lokale en regionale verschillen.